GOSTI KOJI SU POJELI SAV RUČAK (I SVE IZ OSTAVE)

Kada pomislimo na kamile, obično se prisetimo slika beduina, peščanih dina Sahare, egipatskih piramida… ali teško da bi asocijacija mogla da nam bude – Australija. No, u Australiji trenutno živi oko milion kamila i smatraju ih štetočinom sa kojom teško izlaze na kraj.

Otkud tu – i u tolikom broju – životinje čija su prirodna staništa Afrika i južna i istočna Azija? Jednogrbe kamile su stigle u Australiju 1840. godine kao životinje za transport, a poznato je da je u periodu od 1880. do 1907. godine u Australiju uvezeno oko 20.000 kamila koje su služile za jahanje, prevoz tereta i kao radne životinje.

No, već oko 1920. godine tokom koje je registrovano 12.649 kamila, potreba za ovim životinjama opada jer se povećava broj motornih vozila. Do 1941. godine registrovano je svega 2300. No, pretpostavlja se da je tih decenija mnogo životinja pušteno u divljinu, između 5.000 i 10.000 od kojih smo danas stigli do brojke od milion jedinki.

Već krajem 20. veka u povremenim brojanjima primeraka (pomoću snimaka iz vazduha) uočen je neobičan rast populacije. Zapravo, radi se o “teoretski maksimalnom”, rastu populacije od oko 8 odsto godišnje, kako se to navodi u jednom naučnom radu objavljenom 2009. godine u “The Rangeland Journal”. Najnoviji podaci pokazuju da će u budućnosti, ukoliko ne bude značajne čovekove intervencije, svakih 8 do 10 godina populacija kamila da se udvostruči.

Toliki rast populacije uvećava i štetu koju kamile naprave po okolinu, ponajviše po biološku raznovrsnost, odnosno po druge australijske vrste. Radi se o tome da one nemaju velike prirodne neprijatelje već je smrtnost kamila povezana sa starošću. Jedini problem australijskih kamila je povremena nestašica vode u letnjim mesecima kada upadaju u naselja i uništavaju infrastrukturu.

Naučnici se još ne slažu oko 60 godina starog predloga britanskog zoologa Čarlsa Eltona da invazivne vrste mnogo teže ulaze u ekosistem koji ima široku raznovrsnost. Takav ekosistem ima manje “niša” koje mogu da se nasele.

Čoveku je poznat veliki broj ovakvih invazivnih vrsta koje naseljavaju nove predele tako da ih brzim razmnožavanjem uzurpiraju i poremete, nekom otimajući hranu, nekom stanište, nekom i sam život, ugrožavajući tako čitav ekosistem. One se brzo razmnožavaju, šire svoja staništa, lako se prilagođavaju novim uslovima života i novoj ishrani.

M.Đ.

—–

Foto: nizampanhwar/Pixabay